Movie/Book reviews

Netflix-ல் படம் பார்த்து முடித்த கையோடு YouTube - ல் ப்ளூ சட்டை மற்றும் காக்கிஸ் டாக்கீஸ் விமர்சனங்களைப் பார்த்தேன். நான் என்ன எழுத வேண்டும் என்று நினைத்தேனோ அதையெல்லாம் அவர்களே புட்டு புட்டு வைத்திருந்தமையால் சில விவரங்களை Skip செய்து விட்டு கீழ்கண்ட விமர்சனத்தை எழுதுகிறேன். கடந்த நான்கு ஐந்து படங்களாகவே சூர்யா கனமான பாத்திரங்களையும் நடைமுறை பிரச்சனைகளை மையமாகக் கொண்ட கதைகளை மட்டுமே தெரிவு செய்து நடிக்கிறார் இருந்தும் படங்கள் அனைத்து ரசிகர்களாலும் ரசிக்கப்படுகிறதா என்றால் இல்லை. இயக்குனர் பாண்டிராஜின் படங்கள் இதற்கு முன் இந்த அளவிற்கு குளறுபடியாக இருந்ததில்லை. கதாநாயகி வரும் ஓரிரு காட்சிகள், திருவிழா காட்சிகள் தவிர திரைக்கதையில் சுவாரசியம் இல்லை. அதில் நடிக்கும் நடிகர்கள் பரபரப்படைகிறார்கள் ஆனால் நமக்கோ "இப்படியே எத்தனை சீன் தான் வரும்" என்று தோன்றுகிறது. கதை ஓகேயா என்று பார்த்தால் அது எங்கும் நகரவே இல்லை. பாண்டிராஜ் படத்திற்கு ஒரு மாஸான பெயரையும் விரல் விட்டு எண்ணக்கூடிய நல்ல காட்சிகளையும் முதலில் எழுதிவிட்டு அதை சுற்றி மையக் கதையை எழுதினாரா என்று தெரியவில்லை (Beast படத்தைப...

சமீப காலமாக குடும்பப் படங்கள் வரிசையில் குழந்தைகளை வளர்ப்பதில் இருக்கும் சிக்கல்களை காட்டுவதோடு மட்டுமல்லாமல் வயதானவர்கள் இந்த நவீன உலகத்தில் எவ்வாறு அலைக்கழிக்கப்படுகிறார்கள் என்பதை மையமாகக் கொண்டும் பல்வேறு திரைப்படங்கள் வந்த வண்ணம் உள்ளன அவற்றில் ஒன்று தான் இந்த " Sharmaji Namkeen". இள வயதில் நாம் நம் குழந்தைகளை அவர்கள் போக்கில் விடுவதில்லை. குடும்ப மரியாதை அவர்களின் எதிர்காலம் என்று கட்டுப்படுத்தி வைக்கிறோம். நமக்கு வயதாகும் போது அதையே அவர்களும் நமக்குத் திரும்பச்  செய்கின்றனர் என்பதை   நகைச்சுவை கலந்து கொடுத்திருக்கிறார் இயக்குனர் Hitesh Bhatia. சராசரியான வேலையில் இருக்கும் ஒருவர் Retirement-குப் பிறகு தனக்கு விருப்பமான காரியங்களில் இறங்குவது என்பது எத்தனை குதிரைக் கொம்பான விஷயம். சமூகம் அவர்களை அந்நியமாகப் பார்ப்பதும் குழந்தைகள் அவர்களை பயனற்றவர்களாகப் பார்ப்பதும் என அவர்களின் நிலைமை பரிதாபம் தான். Bobby படத்தில் பால் வடியும் முகத்துடன் அறிமுகமான நமது  ரிஷி கபூரின் கடைசிப்படம் "Sharmaji Namkeen".  படம் முடிவதற்குள் உடல்நலக் குறைவால் அவர் கால...